Uitdagingen bij het bedienen van de meertalige doelgroep

Als uitgever van anders- en meertalige prentenboeken probeer ik me aan de zijlijn in te leven in de uitdagingen die de bibliotheek tegenkomt bij het aanleggen van een meertalige collectie en hoe ik hier op kan inspelen. Er zijn voldoende uitdagingen te verzinnen, en ik ben benieuwd hoe jullie deze te lijf gaan.

De volgende uitdagingen kan ik verzinnen, maar ik leer graag bij :).

Hoe bepaal je in welke mate er fysiek ruimte wordt gereserveerd voor meertalige collecties?
De ruimte in een bibliotheekvestiging is eindig. Er wordt vast nagedacht over hoe deze ruimte wordt benut / ingezet.

Ik kan me voorstellen dat afhankelijk van de ligging van de bieb er meer/minder fysieke ruimte wordt gereserveerd voor een anders- / meertalige collectie. 

Is er een volumetechnisch een minimum / advies / limiet? (ten opzichte van de fysieke ruimte gereserveerd voor Nederlandse boeken?)

Hoe bepaal je de verhouding tussen anderstalige titels voor de jeugd / volwassenen?

Hoe bepaal je in welke mate er aandacht is voor een taal X tov andere talen?

Wat zijn signalen die een bibliotheek ertoe doen besluiten om een collectie aan te leggen in een bepaalde taal? Zijn dit demografische gegevens uit de burgeradministratie van de gemeente, of komt dit puur voort uit verzoeken van bezoekers. Ik zie bijvoorbeeld regelmatig prentenboeken in het engels / oekraiens maar veel minder in andere talen. 

Ik weet van the Tulip institute in Utrecht, een externe kartrekker om Turkse boeken toe te voegen aan de collectie van de bieb. Het valt me hierbij op dat in deze samenwerking de inkoop niet door de bieb gedaan wordt, enkel de 'inboeking'. Vanaf de zijlijn lijkt het momentum / initiatief daarmee bij Tulip te liggen, en fasciliteert de bieb enkel. Is dit een bewuste keuze en zo ja waarom ligt het initiatief niet structureel bij de Bieb zelf?

Ik hoor soms dat boeken in bepaalde talen vrijwel niet worden geleend. Wellicht omdat men in de betreffende taal / cultuur geen (voor)leescultuur heeft, of moeilijk over de drempel komt in de bieb. Het lijkt me logisch dat deze ervaringen ervoor zorgen dat er ook in andere biebs in deze talen geen / een minder grote collectie wordt aangelegd. Klopt dat?

Ik kan me voorstellen dat als een collectie niet 'groot genoeg' is, het voor de betreffende moedertaal sprekers niet interessant genoeg is om ervoor naar de bieb (terug) te komen. Is dit ooit onderzocht / een drempel gebleken?

Hoe stel je de collectie samen?

Welke boeken kies je om in te kopen? 

Is er een voorkeur voor titels die ook in het Nederlands in de collectie aanwezig zijn?

Zijn er tools /mensen om over bibliotheken heen te beslissen welke titels voorkeur hebben?

Worden de anderstalige / meertalige titels per vestiging ingekocht, of gebeurt dit op provinciaal / landelijk niveau?

Op basis waarvan worden deze keuzes gemaakt?

Wordt er bij de inkoop rekening gehouden met door wie boeken vertaald zijn? ('goede vertalers' tov minder bekende)

wordt er rekening mee gehouden welke titels er 'goed verkopen' in het betreffende taalgebied?

Wordt er meegewogen of een boek gepubliceerd is bij een van de grotere uitgeverijen in een bepaald taalgebied?

(hoe) werk je hierin samen met de meertalige doelgroep waarvoor je de collectie aanlegt?

(hoe) valideer je de inhoud van een boek als je de taal niet spreekt? Ik hoorde bijvoorbeeld van medewerkers dat ze het spannend vinden om bijv. een arabisch boek in te kopen, omdat ze niet weten of er iets 'geks' in staat.

Een boek is vaak te koop via verschillende kanalen, hoe besluit de bieb bij welke leveranciers wordt ingekocht?

Uitgeverijen verkopen vaak onderling de rechten voor vertaling, de vertaalde boeken worden dus aangeboden door een andere uitgeverij. Is er een website / database die zich focust op titels waarvan vertalingen beschikbaar zijn? (en waar je die kunt afnemen)

Hoe laat je de doelgroep weten dat je een collectie in hun moedertaal hebt aangelegd?

Buiten het organiseren van een meertalige voorleessessies: Is de bieb actief in het specifiek benaderen van bepaalde meertalige gemeenschapen?

Hoe zorg je ervoor dat er (voldoende) gebruik gemaakt wordt van de collectie?

Kennis van de collectie is nog geen garantie dat men ook naar de bieb komt en een boek leent.
Wat ik hoor is dat juist de meertalige lezer lastiger over de drempel komt.

Hoe bepaal je de aandacht van anderstalig vs meertalig

Er zijn maar enkele uitgeverijen (bij mij bekend) die meertalige boekjes (boekjes met meer dan 1 taal, bijv Pools-Nederlands) maken (Studio Sesam / Lappa / BookaBooka). In hoeverre wordt met hen samengewerkt / gecommuniceerd om de ontwikkeling van bepaalde vertalingen / taalcombinaties te stimuleren?

In hoeverre kies je voor meertalige boekjes vs anderstalige boekjes (boekjes <> NL)

Hoe wordt het succes van een meertalige collectie gemeten?
Ik neem aan dat hier andere normen bij gelden dan voor NL boeken.

Wordt een meertalige collectie afgebouwd?
Is het gebruikelijk om meertalige boeken actief te verwijderen (misschien verhuizen naar een andere bieb) als deze te weinig geleend worden?