Eenzaamheid in Slotervaart, drie soorten van eenzaamheid

Zoals Yusef in zijn scriptie laat zien zijn er verschillende vormen van eenzaamheid. Gebaseerd op het onderscheid van Smith (2022) zijn dat: sociale, emotionele en culturele eenzaamheid. Het onderstaande stuk is vertaald van het Engels naar het Nederlands, maar geldt als een citaat van Ragab (2024, p.19-20)

Emotionele eenzaamheid is een complexe combinatie van diepe innerlijke pijn en alleen zijn, angsten om beoordeeld te worden door anderen en de gevolgen van het ouder zijn. Dit type eenzaamheid, dat veel voorkomt bij volwassenen van middelbare leeftijd en ouderen, verschijnt als een stille pijn die voortkomt uit een verscheidenheid aan ongewenste emoties zoals verlaten zijn, scheiding en isolatie (Mansfield et al., 2021). Emotioneel eenzame ouderen worstelen met gevoelens van verlatenheid, afscheiding van hun vroegere zelf en een overweldigend gevoel er niet bij te horen. Vooral voor jongere mensen kunnen uitsluitingssituaties, zoals de nakomelingen zijn van overlevenden van de Holocaust of het hebben van een zieke ouder, emoties van afzondering en isolatie versterken. Uiteindelijk vereist het overwinnen van emotionele eenzaamheid een allesomvattende strategie die de waarde benadrukt van het ontwikkelen van diepe banden met anderen en het creëren van een gemeenschapsgevoel in iemands omgeving (Mansfield et al., 2021). Emotionele eenzaamheid kan zelfs aanwezig zijn wanneer het individu een sterk netwerk van vrienden en familie heeft, als die relaties op de een of andere manier geacht worden kwalitatief tekort te schieten.

Sociale eenzaamheid
Sociale eenzaamheid verwijst naar een toestand waarin individuen een gebrek aan betekenisvolle sociale connecties en een soort isolement van anderen ervaren (Mansfield et al., 2021). Dit gevoel komt in veel demografische groepen voor, zowel bij volwassenen van middelbare leeftijd als bij jongere individuen. Bij ouderen wordt sociale eenzaamheid vaak ontwikkeld door gevoelens van devaluatie, hulpeloosheid en stigmatisering, terwijl jongere individuen emoties van schaamte kunnen ervaren om openlijk over dit gevoel te spreken. Het voorkomen van eenzaamheid is waarneembaar in verschillende maatschappelijke sectoren, waaronder de gezondheidszorg en professionele omgevingen, waar individuen extreme gevoelens van isolatie kunnen ervaren. Om deze sociale eenzaamheid aan te pakken, zijn veelzijdige interventies nodig, zoals gemeenschapsinitiatieven en het gebruik van technologie om sociale betrokkenheid te faciliteren (Mansfield et al., 2021).

Culturele eenzaamheid
Culturele eenzaamheid in het conceptuele landbouwmodel wordt beschreven als het gevoel van isolatie dat mensen ervaren binnen landbouwgemeenschappen als gevolg van culturele factoren die sociale interacties en gemeenschapscohesie verlagen. Dit type eenzaamheid ontwikkelt zich wanneer traditionele agrarische levensstijlen en waarden de mogelijkheden voor gemeenschapsparticipatie en sociale betrokkenheid beperken (Tigges, 2019). Daarbij kunnen culturele stigma's die gepaard gaan met het vragen om hulp of het uiten van kwetsbaarheid gevoelens van isolatie vergroten (Judd, Jackson, Fraser, & Murray, 2006). Om dit aan te pakken moeten de gemeenschapsbanden worden versterkt en moderne ondersteuningssystemen worden geïntegreerd die de traditionele normen en waarden van de landbouw respecteren en zich daaraan aanpassen (Hart, Larson, & Lishner, 2005).